Politiek Persoonlijk: Otwin van Dijk - Politiek doet ertoe

Partij -



In 'Politiek Persoonlijk' krijgen politici het woord in de vorm van een persoonlijke column. Vandaag: Otwin van Dijk (PvdA)

Iedereen maakt in zijn leven dingen mee die een enorme invloed hebben. Dat geldt ook voor mij. Ik was 18 en kerngezond, toen ik een ongeluk kreeg. Ik brak een nekwervel, kwam in een rolstoel terecht en kon van het ene op het andere moment niets meer. Dat betekende dat ik moest revalideren en opnieuw moest leren zelfstandig te worden. Van zo'n moment in je leven leer je veel. Je leert dat je je best moet doen om eruit te halen wat erin zit. De eerste keer dat ik weer tandpasta op m'n tandenborstel kreeg zonder dat de hele badkamer onder zat, voelde als een heuse overwinning. Je leert ook je echte vrienden kennen. Mensen die veel voor je over hebben. Vrienden die je meenemen naar de kroeg en je 's avonds weer afzetten bij het revalidatiecentrum.



Het heeft mij m’n twee belangrijkste drijfveren opgeleverd: solidariteit - voor elkaar klaarstaan, en zelf je mouwen opstropen. Ik wilde gaan studeren. Het openbaar vervoer was alleen niet toegankelijk en ik vroeg om een regeling om bij de universiteit te komen. Dat werd afgewezen. De reden was: mensen zoals jij, gehandicapt, zullen waarschijnlijk toch wel de rest van hun leven een uitkering nodig hebben. Niet de moeite waard dus, om in te investeren. Ik werd kwaad. Mensen zijn het altijd waard om in te investeren.



Ik schreef een brief naar alle Tweede Kamerfracties. De PvdA stelde Kamervragen. Mét resultaat. De regels werden aangepast en ik - en anderen met mij - kon gaan studeren. Dit leerde mij iets belangrijks: politiek doet ertoe. Cynisme en passiviteit brengen je niet verder. Wat doen wél. Dát was voor mij het moment dat ik besloot dat ik de politiek in wilde. Om dingen te veranderen.



Na acht jaar wethouder te zijn geweest ben ik nu Tweede Kamerlid en woordvoerder zorg voor de Partij van de Arbeid. Een pittige portefeuille. Er gaat de komende jaren veel veranderen. Daar leest of ziet u waarschijnlijk bijna dagelijks berichten over. Die veranderingen in de zorg gaan wat mij betreft vooral over mensen en hoe we goede zorg voor iedereen beschikbaar houden. Voor nu, maar ook voor later. Mensen moeten altijd de kans krijgen het beste in zichzelf naar boven te halen ongeacht wat er in hun leven op hun pad komt. Ongeacht een beperking, ziekte of achterstand. Ik geloof in een samenleving waarin we er voor elkaar zijn en waarin de vraag ‘kan ik wat voor je doen?’ een heel normale is. Maar ook in een samenleving waar de overheid ondersteunt, stimuleert en beschermt waar dat nodig is. Als we daar samen de schouders onder zetten, dan halen we het beste in onszelf en elkaar naar boven. Daar sta ik voor.